Month: januari 2020

Kofler Couloir

30-10-2020 – Kofler Couloir +/- 140 meter (WI 1/3) – Klimpartner Martin Ophey

Nadat we gisteravond in het donker in het Pustertal (Dolomieten) waren aangekomen, besloten we om vanmorgen eerst een inklimmer te zoeken ergens langs de weg. Zo konden we makkelijk de condities inschatten en wisten we zeker dat we wat konden klimmen. De middag zouden we dan gebruiken om de condities van andere watervallen te bekijken.

Al snel ontdekten we het Kofler Couloir. Die zag er prima uit en we besloten om deze te beklimmen. We klommen in 3 lange touwlengtes. De eerste lengte voelde wel wat zwaarder dan de WI 3 die in het gidsje staat. Er waren geen sporen van recente beklimmingen in het ijs, waardoor er niks te hooken viel. Een leuk verschil met bijvoorbeeld de watervallen in Cogne. Ik heb deze lengte aan de linkerkant geklommen, over de steile delen. Stand maakte ik rechts in de rotsen. Daarna volgden we het ijs langs de rotsen. Hogerop werd het ijs steeds dunnen en aan het einde van de derde lengte was er meer water dan ijs en kwam ook nog de zon in de waterval. Een mooi moment om te gaan abseilen. Wij vonden de route interessanter dan wat je op basis van de waardering zou verwachten.

Hidden Ice

10-01-2020 – Hidden Ice 140 m (III 5) – Klimpartner Martin Ophey

Nadat we ’s ochtends L’ago di Money hadden beklommen, liepen we iets terug naar Hidden Ice. Je kunt bijna op dezelfde hoogte blijven en zo heb je twee watervallen voor de prijs van 1 aanloop.

Er was al een touwgroep met de eerste lengte bezig, dus we konden mooi rustig aan doen. Volgens de topo is dat de tweede lengte. Maar de eerste lengte is zo makkelijk, die telt niet.

De eerste echte lengte begint naast een soort grot. Vanuit die grot kun je de voorklimmer zekeren. Ik nam de eerste lengte enthousiast voor mijn rekening. Eenmaal om de hoek gestapt bleek het toch weer steiler te zijn dan vooraf ingeschat. De eerste 15 meter zijn net geen 90° (wel goed ingehakt) en de volgende 15 meter iets minder steil. Na 40 meter maakte ik stand aan een abalakov.

Terwijl Martin naklimt, komt de eerste van de twee Fransen bij me staan na zijn eerste abseil. Hij bouwt zijn eigen abalakov voor de tweede abseil, dus ik heb verder geen last van ze. Alleen gaat hun tweede man al verder met abseilen als het touw nog niet eens helemaal is doorgetrokken. Toen hij een eind onder ons hing kwam het touw boven ons muurvast te zitten. Met geen mogelijkheid kregen ze het los. Ik bood aan om het voor ze los te maken als ik er langs kwam.

Dat losmaken bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De route loopt door een soort smalle kloof waarboven rotsblokken geklemd zitten. Het touw zat gewikkeld om losse stenen die op die rotsblokken lagen. Als ik daar aan zou trekken, dan zouden die stenen naar beneden vallen en de Fransen mogelijk raken. Via een omweg kon ik naar beneden klimmen en het touw loskrijgen. Iedereen weer blij.

Abseilen kun je dus het beste doen langs dezelfde weg waarlangs je omhoog geklommen bent, daar heb je de minste kans dat het touw vast komt te zitten. Verder is het een erg leuke route en zeker de atmosfeer van de tweede lengte.

L’ago di Money

10-01-2020 – L’ago di Money 130 m (IV 4+) – Klimpartner Martin Ophey

Heb je deze waterval bij Cogne nog niet geklommen? Zet hem dan gelijk op je to-do-lijstje, want dit is een absolute aanrader! Persoonlijk vind ik dit een van de leukste watervallen in de regio.

Deze waterval kun je in 3 of in 5 korte lengtes klimmen. Onder goede omstandigheden bestaat de eerste lengte uit een laagje dun ijs met hier en daar bevroren graspollen. In mindere (of betere…) omstandigheden is het rotsklimmen (5b) of drytoolen. Een paar middenmaatjes cams kunnen handig zijn. Welke omstandigheden je ook hebt, het is delicaat klimmen. De rest van de is ook erg leuk en afwisselend. De vierde lengte bestond bij ons voor een deel weer uit dun ijs en de laatste lengte was verticaal.

Vanaf Valnontey is het 1,5 uur aanlopen. L’ago di Money is de eerste duidelijke grote lijn aan de linkerkant van de vallei.

Hier was het ijs alweer van fatsoenlijke dikte

Vertigine di Porcellana

09-01-2020 – Vertigine di Porcellana 90 m (III 3) – Klimpartner Martin Ophey

De dag voor we vertrokken was Martin met hardlopen door zijn enkel gegaan. Een knak en een dikke enkel was het gevolg. Toch wilden we wel graag wat klimmen en daarom besloten we om naar Cogne te gaan. Hier kun je vaak wel wat beklimbaars vinden met een korte aanloop. Vandaag kozen we voor een makkelijke inklimroute op een half uurtje lopen van Lillaz. Maar dat is niet erg, want het was voor Martin en mij een route die we nog niet eerder hadden geklommen. Altijd goed dus.

Je vindt deze waterval in het Valeille aan de rechterkant, een stukje voorbij Chandelle Levure.

L1: slightly sloped icy slab. 30 metres. Belay on rock on the right (fix).
L2: quite compact wall, quick-paced but never vertical. 40 metres. Belay on the upper left rock (fix).
L3: short ice jump to enter the channel where difficulties end. 20 metres. Belay on rock on the right (fix).
With 60 metre ropes, you can join L2 and L3 going up on the left bank; interesting solution in the presence of other roped parties on the other side.

Descent: with two abseils along the ice climb using the climb’s anchors. You arrive directly from S3 to S1 with 60-metre ropes.

SportersHigh