Open Gelders en Overijsselse Crosscompetitie

Vandaag vond de openingswedstrijd van de GOK-competitie plaats in het Roggebotbos, tussen Dronten en Kampen. De organisatie was in handen van Isala ’96 uit Kampen.

Zelf heb ik ooit 1 keer eerder daar een cross gelopen en dat was toen een hoofdzakelijk vlak parcours, voor zover ik me kan herinneren zat er toen 1 bultje in. Dat was vandaag wel anders. Er was een leuk afwisselend parcours uitgezet met de nodige hobbels, een dik compliment voor Isala ’96! Ik deed mee aan de korte cross over 2370 meter. Aan de start stonden 20 enthousiastelingen te trappelen. Mijn missie voor vandaag: niet te snel starten! En dat is me gelukt :-) Zo’n 100 meter na de start werd het parcours smal en werd je achter elkaar gedwongen. Op dat moment liep ik op de 7de plaats en die positie heb ik, zei het met moeite, tot de finish weten vast te houden. Het werd me wel weer duidelijk gemaakt dat ik een stuk beter ben in afdalen dan in klimmen. Als ik dat beter onder de knie krijg, kan ik de nodige seconden sneller lopen. Wel dik tevreden over mijn eindtijd van 8:53 en een eerste plaats bij de masters. Samen met het prachtige weer was dit een zeer positieve ervaring.

Clubkampioenschappen AV NOP

Afgelopen zaterdag was het een drukte van belang op de atletiekbaan van AV NOP. Het was de dag van de clubkampioenschappen. Vele atleten streden hier voor de verschillende prijzen die te verdelen waren.

Vorig jaar deed ik nog mee aan de 5000 m. Dit jaar is dat anders, omdat ik voor de korte afstanden gekozen heb. Vandaar dat ik nu alleen meedeed aan de 1500 m steeple. In totaal moesten er 15 steeples (soort grote horden) genomen worden, waarvan 3 met een waterbak er achter. Met 8 deelnemers aan de start was het een leuke race. Doordat ik het afgelopen jaar alleen maar gesprint had, was het moeilijk voor me om een juist wedstrijdtempo te bepalen. Dit loste ik op door niet direct voorop te gaan lopen, maar even de kat uit de boom te kijken. Na de eerste ronde nam ik de koppositie over en kon ik een voorsprong nemen. De steeples gingen soepel en ook de waterbak bleek geen grote problemen op te leveren. Mijn voorsprong kon ik tot de finish vasthouden en won zo deze wedstrijd.

’s Avonds was er feest in theater ’t Voorhuys vanwege het 50 jarig jubileum van AV NOP. Het was nog lang onrustig in Emmeloord…

Ondersteuning door Mountain Hardwear

Mountain Hardwear, het merk dat ook überalpinist Ueli Steck in de watten legt, helpt ons ook om deze trip mogelijk te maken. Onze garderobe is aangevuld met hele mooie en lichte kleding, handschoenen en rugzakken. Uiteraard zijn wij erg blij met deze ondersteuning.

Kijk voor deze mooie producten eens op www.mountainhardwear.eu.

Ondersteuning door Klimwinkel.nl

Gistermiddag werd hier een flinke doos met klimmateriaal bezorgd. IJsschroeven, karabiners, hoofdlampjes en meer van dat fraais. De uitgebreide EHBO-kit hopen we niet te hoeven gebruiken. De voorbereidingen lopen op hun einde, nog een dikke week en dan zitten Wouter en ik in het vliegtuig naar Alaska!

Klimwinkel.nl, enorm bedankt voor jullie support!

Alaska – Ruth Gorge

Eind april 2013 ga ik samen met Wouter van Dijk terug naar Alaska. Het doel is het beklimmen van verschillende bergen via sneeuw-/ijsroutes in alpiene stijl. Beklimmingen kunnen meerdere dagen in beslag nemen. Onze uitvalsbasis is de Ruth Gorge, een deel van de enorme Ruth Gletscher. Hier staan bergen die wel 2000 meter boven de gletscher uitsteken. Dergelijke grote wanden zijn in de Alpen niet te vinden. De Ruth Gorge ligt in de schaduw van de Denali, de hoogste berg van Noord Amerika en door zijn noordelijke ligging de koudste berg ter wereld. In 2010 heb ik met Wouter de Denali beklommen.

Lees hier meer over op onze expeditiepagina.

DSM Baancircuit Dronten

Gisteren is het DSM Baancircuit begonnen, het moment van mijn eerste baanwedstrijd. Op het programma stond de 100 m en de 300 m. Omdat ik nog nooit aan sprintwedstrijden heb meegedaan, loop ik behoorlijk onwennig rond. Sprinten is een compleet andere discipline dan wegatletiek en daar moet ik even aan wennen. Werkelijk alles gaat anders.

De 100 m stond als eerste op het programma. Omdat ik geen verwachte eindtijd had opgegeven, werd ik ingedeeld in de eerste serie. Met 7 andere mannen maakte ik me op voor de race. Ongeduldig als ik ben stond ik als eerste in mijn korte broek bij het startblok, terwijl de anderen nog lekker hun warme trainingspakje aan hadden. Leermomentje… Maar goed, even later stonden we allemaal klaar en werd het tijd voor mijn allereerste sprint. Ik had een goeie start en was ook vlot op snelheid. Mijn eindtijd was 13,22 en werd daarmee tweede in mijn serie. Dit betekende een vierde plek bij de masters M30. Een dikke meevaller, want van te voren dacht ik echt dat ik laatste zou worden. Technisch rammelde er nog van alles aan, maar dat geeft me alleen maar een hoop ruimte om te verbeteren.

Een klein uur laten was het tijd om de 300 m te lopen. In de tussentijd is het wel zaak om warm te blijven, dus maar weer rondjes lopen en oefeningen doen. Ook bij deze race startte ik in de eerste serie. Na de start vond ik al vrij snel een lekker ritme en kon in een lekker tempo lopen. Toch voelde ik me niet helemaal fit, had al na 150 meter last van zware benen. Het tempo kon ik echter wel volhouden tot de finish zonder erg te verzuren. Ook bij deze serie werd ik tweede, in precies 42,00 seconden. In het klassement M30 werd ik derde. Een prima resultaat voor een eerste keer en een mooi uitgangspunt voor snellere tijden.

Mont Blanc du Tacul – Gabarrou-Albinoni (500 m, TD-, III 4+)

De weersvoorspellingen waren redelijk voor een week, maar de woensdag zou veruit de beste dag worden. Daar moesten we van profiteren. Het enige probleem was dat we pas dinsdagavond konden vertrekken…

Na de hele nacht door te hebben gereden, kwamen we om half 4 ’s ochtends aan in Argentière. We zetten de wekker op 7 uur en kropen nog even onze slaapzak in. De rugzakken hadden we thuis al ingepakt, dus we konden daarna snel vertrekken.

Om kwart over 8 gingen we met de kabelbaan naar de Aiguille du Midi en boven aangekomen klikten we onze ski’s onder. Nou ben ik geen natuurtalent op ski’s, zeker niet op mijn bergschoenen en met een rugzakje op. Maar na wat fraaie tuimelingen (en wat getier) kwamen we toch mooi op tijd aan bij de instap van Gabarrou-Albinoni en Modica-Noury. Er waren drie touwgroepen voor ons. Omdat er twee kozen voor Modica-Noury, besloten wij om Gabarrou-Albinoni in te stappen om zo minder last te hebben van vallend ijs.

De route begint met een 300 meter hoge sneeuwflank die we makkelijk konden soleren. De touwgroep voor ons zekerde een deel van deze helling uit, waardoor we toch vlak achter ze kwamen te zitten. Hierna volgen 5 stijle ijslengtes, die nergens moeilijk worden. In de tweede lengte moest ik van een ijsgeul rechts via een paar drytoolmoves naar een geul links klimmen. Dit waren de moeilijkste passen. De vierde stijle lengte is het mooist, deze is lekker smal en is iets technischer dan de rest. Daarna volgt nog een stukje stijl ijs en wat losse rotsneeuw naar de laatste standplaats. Het is gangbaar om hier te beginnen met abseilen, wat wij ook deden.

Het abseilen viel ging zonder problemen, alleen het aantal abseils viel ons wat tegen. Beneden aangekomen bleek ons water bevroren (duh, het was -15…). Tijd om de ski’s weer onder te klikken en te beginnen aan de lange glijpartij terug naar Chamonix. Het was voor mij de eerste keer dat ik de Vallee Blanche afskiedde/tuimelde/vloekte. Misschien volgende keer toch maar skischoenen mee…

De volgende ochtend begon het te sneeuwen, hard te sneeuwen. Dit betekende het einde van deze klimtrip. Korter dan gehoopt, maar we hebben enorm genoten van deze mooie beklimming. En dan nu verder met de voorbereidingen voor onze trip naar Alaska eind april :-)

NK IJsklimmen

Ergens in Bodegraven, op een boeren erf, is de afgelopen vorstperiode hard gewerkt. Hard gewerkt aan een 10 meter hoge ijstoren. Deze ijstoren was op woensdag 23 januari het decor voor het officieuze NK ijsklimmen.

In samenwerking met de NKBV heeft ijsmeester Knoope drie routes op de wand uitgezet. Rechts de kwalificatieroute voor de dames, links voor de heren en door het midden een finaleroute. Een dikke honderd bezoekers moedigen de klimmers aan, camera’s klikken en er wordt warme chocomel en heerlijke patat verkocht. Het is een feestje voor iedereen.

Er komen 10 dames en 23 heren opdagen om hun vaardigheden te testen op het stijle ijs. Zelf mag ik als 21ste starten. De route is niet extreem technisch, dus er zijn al een hoop klimmers geweest die de route hebben uitgeklommen. Omdat er maar 6 klimmers doorgaan naar de finale, is een snelle tijd belangrijk om kans te maken. Bij de instap verspilde ik wat tijd, maar daarna herpakte ik mezelf en klom vlot door het middendeel. Helemaal bovenaan de route was een grote zone waar je je bijlen in mocht plaatsen. Mijn linker bijl zat links onderin, maar de eindgreep bleek toen nog te ver weg. Ik plaatste mijn bijl hoger in het dunne ijs. Op het moment dat ik hoger wilde gaan staan, vloog die bijl uit het ijs en ik ook. Met een hand en twee voeten los van het ijs bleef ik aan een hand hangen. Het lukt me om weer een voet op het ijs te krijgen en ik deed weer mee! Maar een paar seconden later overkwam hetzelfde me nog een keer… Weer herstelde ik en daarna lukte het me beide bijlen in de eindgreep te plaatsen. Helaas had ik door deze stunts wel de nodige tijd verloren. Uiteindelijk bleek het voldoende voor een 12de plaats.

De finaleroute zag er pittig uit. Vooral de stevig overhangende instap en de drytooluitklim zagen er niet makkelijk uit. Voor veel dames bleek de instap ook het eindpunt te zijn. Jammer, geen spectaculaire finale. Bij de heren ging het beter en was het spannender. Een enkeling geraakte tot het drytoolgedeelte. Bij de mannen mag Laurens Machiel zich ijskampioen noemen, bij de dames is dat Corien Prins.

Hier staat de volledige uitslag. De foto’s zijn van Reinier Rijke. Bekijk hier meer foto’s.

Hivernal Trail Landgraaf

Gisteren werd de langverwachte eerste Hivernal Trail gelopen. Er werd een sneeuwzekere start beloofd en die belofte is de organisatie nagekomen. Sterker nog, het volledige parcours lag verscholen onder een mooie laag wit poeder.

We zijn zaterdagmiddag met een groepje van 7 man vertrokken. Vervoer en overnachting was prima verzorgd door Trail Away. We overnachtten in een prachtig Bed & Breakfast op een sneeuwbalworp afstand van Snowworld.

Je kon kiezen uit twee afstanden. De lange trail was ongeveer 30 km en de korte ongeveer 15. Omdat het mijn eerste trail is en ik weinig lange duurlopen heb gedaan koos ik voor de veilige optie en startte in de kids run. De start en finish waren vlak voor de ingang van Snowworld. Direct na de start ging je de skihal in om de beloofde sneeuwhelling te beklimmen. Ik deed hier rustig aan om me niet gelijk op te blazen. Had ik eindelijk een keer een rustige start… Daarna volgde een heleboel steile en minder steile afdalingen. Omdat ik een soort spikes onder mijn schoenen had, had ik enorm veel grip. Zo kon ik vol gas van de hellingen afrennen. Het bleek een prachtig parcours over smalle mtb-paadjes met de nodige klimmetjes door een bosrijke omgeving. Twee kilometer voor het einde vond ik het nodig om midden in een beek te stappen. Een paar koude voeten tot gevolg. Gelukkig was de finish niet meer ver. Ik zag al dat ik mijn voorganger niet meer kon inhalen met een eindsprint, dus die moeite heb ik mezelf bespaard. Mijn tijd van 1:21:31 bleek voldoende voor een twaalfde plaats in het algemeen klassement.

De terugreis bleek nog een hele onderneming met alle sneeuw op de snelwegen, maar dit was wel geheel in stijl met de gelopen wedstrijd. Zeker voor herhaling vatbaar!

Met een van de andere kids op de foto…

De eerste hoogtemeters werden indoor afgelegd…

Op snelheid kreeg ik het al snel warmer…

En nog een mooie impressie gemaakt door Matthijs Kleverlaan.

Lokoloop Zeewolde

Vandaag stond er 10 km op de planning, om precies te zijn, de Lokoloop. Twee ronden van 5 km door de bossen en over de dijk bij Zeewolde. Samen met Jacolien Ruizendaal ben ik die kant op gegaan.

Enkele jaren geleden heb ik hier al eens een halve marathon gelopen en ook tijdens de omloop van Flevoland (fietstocht) ben ik een paar keer door deze omgeving gekomen. Hierdoor weet ik ongeveer wat me te wachten staat. Het belooft een snel parcours te zijn.

De start was om half 11, met twee graden onder nul was het fris. Toch koos ik voor een t-shirt en daar kreeg ik geen spijt van. De zon brak door en het werd een perfecte winterse dag. Een mooie dag om een mooie tijd te lopen. Ik hoopte deze keer nou toch eens door die 40-minutengrens te breken.

Deze keer kon ik me de eerste kilometers redelijk inhouden, nou eens niet als een gek van start. Maar na een kilometer of drie voelde ik de zware trainingen van de afgelopen dagen goed in mijn benen. De eerste 5 kilometers gingen in 20:03, mooi op schema. Maar de schade werd langzaam groter, zo’n 5 seconde per kilometer. Eenmaal op de dijk moest ik een dikke 25 seconden goedmaken om nog onder de 40 minuten te lopen. Vijfhonderd meter voor de finish zette ik mijn eindsprint in en kon ik nog iemand inhalen, nog tweehonderd meter en ik versnelde nog meer. Ik haalde nog iemand en daar was de finish. Mijn tijd was 40:13 dus net niet mijn doel gehaald, maar wel mooi mijn PR aangescherpt met 8 seconden en een vierde plek bij de heren M40.

Jacolien liep vandaag rustig, ze had eergisteren nog een duurloop van 23 km gedaan. Toch liep ze een mooie 41:23 en daarmee werd ze tweede vrouw. Als beloning zijn we naar MacDonalds geweest voor een heerlijke Big Mac :-)

SportersHigh