Kregen vandaag een kort smsje uit Alaska.

“super bedankt voor alle (re)acties! We wachten nu op goed weer, want het nieuwe plan is om een poging te doen om de westrib te beklimmen. Zou echt vet zijn! Nu chill in de tent terwijl het buiten aan het sneeuwen is.”

Wouter en Jeroen hebben vannacht (9min) gebeld met Marieke (vriendin van Wouter).  Ze belden met de satelliet telefoon van de Belgen waarmee ze deels omhoog zijn geklommen hieronder de samenvatting;

Gister hebben ze echt even een goed feestje gevierd en ze zijn nog steeds heel blij en trots op hun prestatie. Ze houden vandaag nog een rustdag en morgen waarschijnlijk ook.
Morgen gaan ze kijken of er nog wat technisch interessante, meer uitdagende  korte routes te klimmen zijn in de omgeving, al is dat uiteraard afhankelijk van het weer. De toproute die ze gister geklommen hadden was namelijk niet zo technisch uitdagend, maar vooral fysiek erg zwaar.
Verder is op dit moment de verwachting dat ze volgende week ma,di,wo uit het gebied te vliegen maar uiteraard kan dat nog veranderen en horen we dat nog..

Wouter vertelde over hun geslaagde toppoging; ze zijn gister ochtend samen met de Belgen vertrokken, maar op een gegeven moment hebben ze in overleg besloten op te splitsen. Wouter had tijdens de toch eerst heel erg last van koude voeten, dus schoenen uit, in de dons,  opwarmen met water, wrijven, etc.. en helaas had Jeroen daar in de loop van de dag ook last van had..dus hetzelfde proces herhalen…
Eenmaal op de top aangekomen was er een grote ontlading… Wouter vertelde dat hij bijna moest huilen van blijdschap  (let op “bijna”..) Ze zijn ongeveer 15 minuten op de top gebleven en waren daar helemaal alleen met ze tweeën.  (Aangezien de Belgen een half uur voor hun op de top waren en alweer aan het afdalen waren.) Op het moment dat zij er met z’n tweeën stonden gingen de wolken een beetje uiteen en hadden ze echt het mooiste uitzicht ooit, zo ver, ze stonden echt boven de wereld!
Wel waaide het extreem hard op de top en was het heel koud zelfs met alle kleding aan en waren Jeroen en Wouter beiden een beetje benauwd door de ijle lucht.
De terugreis ging heel snel en soepel (rond de 4 uur) en tijdens het dalen ging die benauwdheid heel snel over.

Tijden het gesprek, werd er meerdere malen iets van een sneeuwbal gevecht gestart en sneeuwballen gegooid in kamp 3 waar ze nu zitten.  Ze vertelde dat ze nog aan de popcorn gingen dat de Belgen op het moment aan het bakken waren! Ze waren nu vooral aan bij eten en bij drinken, rusten en socializen in het kamp..hij en jeroen hadden namelijk na de terugkomst midden in de nacht in het 14000ft kamp te weinig gedronken en omdat ze zo kapot waren meteen waren gaan slapen..dus dat waren ze nu weer op peil aan het brengen
Hij vertelde ook nog dat het leven daar echt heel primitief was, altijd sneeuw, wakker worden in, slapen gaan in, sneeuw smelten, etc..
En op de vraag of dit nou hun droomleven was gaven ze beide aan al heel veel drankjes, voedingsmiddelen e.d. hadden bedacht die ze meteen gingen eten,drinken als ze terug waren!
Dus zoals jullie lezen… de liefde van de man gaat door de maag ;)

Ze hadden ook nog hele leuke mensen hadden ontmoet die ook ergens een huisje in Alaska hadden waar je goed dieren konden zien, dus wie weet was dat nog wat voor de laatste week…

Verder gaven ze aan dat ze blij waren te horen dat iedereen zo blij was en meeleefde..:)

Dit was zo`n beetje alles wat er gezegd is in het gesprek dus meer nieuws volgt…

Wouter en Jeroen hebben net gebeld en ze hebben het gehaald!!!! Yeah! Via de West Buttress route zijn ze omhoog geklommen en op de top aangekomen hebben ze een vreugde dans gedaan en daarna een poging gedaan om het geheugenkaartje van de camera vol te maken met foto`s en video`s!!
Alles was goed gegaan, ook met de hoogte. Super blij en tevreden zijn ze gelijk afgedaald tot kamp 3  (14000ft) en daar gelijk als een blok in slaap gevallen.

Super om te horen he! Helaas viel de telefoon na de felicitaties geroepen te hebben na 1 min al uit maar morgen zullen ze nog een keer bellen…

Vanochtend weer een sms vanuit Alaska met goed nieuws!

Wouter en Jeroen gaan vandaag nog een toppoging doen, samen met Belgische klimmers die ze op de berg ontmoet hebben.  Het plan is nu dat ze zo direct op pad gaan met de tent met als doel om hoog op de berg te gaan slapen en dan morgen het laatste stuk naar de top te klimmen! cheap Precose

Wouter en Jeroen hebben deze ochtend gebeld met het nieuws dat de toppoging weer ‘mislukt’ is. Rond de 5300m zijn ze omgekeerd; Jeroen had last van de hoogte, kortademig en weinig lucht; daardoor ging het te langzaam.Verder was er ook nog erg veel verse sneeuw gevallen waardoor ze door 30 cm poedersneeuw liepen.
Nu zijn ze weer in kamp 3 op 1400ft en Jeroen voelt zich alweer beter.

Morgen schijnt het weer nog ok te zijn maar daarna is er storm voorspelt. Maar nu eerst lekker slapen en dan laten ze weten wat de planning is. Misschien nog een beetje klimmen in de omgeving.

De telefoon viel weer twee keer uit in het gesprek dus meer info volgt snel!

Vandaag is er een rustdag en is er gebeld met Nederland!
Jeroen en Wouter laten weten dat ze van plan zijn om morgen een nieuwe poging te doen. Zij zullen vanwege het weer rond 10 uur in de ochtend vertrekken. ( 20.00 uur ned tijd 30 mei.)
Wij hopen vanaf hier dat de weergoden in een goede stemming zijn en blijven…

De mannen zijn in de ochtend vertrokken. Ook vandaag wordt er weer erg meegeleefd  vanuit Nederland. Van de ene kant zijn we blij als we niets horen, van de andere kant zitten we te wachten op bericht. Vandaag komt er te vroeg een berichtje. Ze zijn er niet in geslaagd om de tweede poging tot een succes te brengen. Op 5600 m van de top is het weer zo vreselijk slecht en zo ontzettend koud dat ze bijna van de berg worden geblazen. Een ding is maar mogelijk. Terug naar het kamp op 14 ft en een rustdag nemen! Jeroen geeft aan dat de sfeer nog steeds uitstekend is, maar zegt ook dat Wouter en hij de optie van de top via de Cassin graat uit hun hoofd hebben beginnen te zetten. De hoop om de top via de West Buttress te beklimmen blijft!

Jeroen en Wouter hebben gisteravond gebeld! :-) Helaas wel in 3 keer omdat de telefoon steeds uitviel maar het is in ieder geval wel gelukt!

Het gaat heel goed met ze. Ze bevinden zich nu op 14.000ft en de tochten die ze tot nu hebben gedaan waren vooral bedoeld ter acclimatisatie. Morgen hopen ze vanaf het kamp op 14.000ft in 1 keer richting de top te gaan. Ze zijn er allebei positief over dat dit gaat lukken. En op de vraag of ze het nog goed kunnen vinden samen, antwoorde Jeroen dat ze elkaar nog steeds heel lief vinden.

Jeroen vertelde ook nog vol trots dat ze privé-les krijgen van Colin Haley, een hele bekende klimmer. Hij zorgt er tevens voor dat Jeroen en Wouter niet al te snel en onbezonnen richting de top gaan, maar tijd nemen om te acclimatiseren en dat ze het juiste moment kiezen. Verder genieten ze iedere dag enorm van de fantastische uitzichten! Karin (vrouw van Jeroen) merkte aan Jeroen dat hij er eigenlijk geen woorden voor had, zo mooi!

Wat nog wel grappig was, was dat Jeroen dacht dat het vrijdag was i.p.v. donderdag…. Dat scheelt dus weer een dag!

Dus erg goed nieuw en hopelijk kunnen we binnenkort berichten dat ze op de top hebben gestaan…..

smsje vanuit kamp 4;

Vandaag toch niet naar de top kunnen komen. Wel tot 5600m gekomen maar 600 meter onder de top omgedraaid. Het is extreem koud en het weer is ook niet al te best. Morgen een rustdag en dan hopelijk….

Het is een hele spannende dag. We weten niet of Jeroen en Wouter vertrokken zijn voor een top poging. Wij hebben nog niets gehoord en of dat groen licht is of nog een rust “afwachtdag” betekent…. we weten het niet! Het weer is niet best en de weers verwachtingen zijn ook niet gunstig ook niet voor de komende dagen. Maar dat is wat we van het internet afhalen. Steeds zien we daar grote wijzigingen per uur en per dag ! Van hier uit is het dus afwachten op bericht. Jullie horen het zo snel mogelijk als er weer updates zijn.