10-01-2020 – Hidden Ice 140 m (III 5) – Klimpartner Martin Ophey

Nadat we ’s ochtends L’ago di Money hadden beklommen, liepen we iets terug naar Hidden Ice. Je kunt bijna op dezelfde hoogte blijven en zo heb je twee watervallen voor de prijs van 1 aanloop.

Er was al een touwgroep met de eerste lengte bezig, dus we konden mooi rustig aan doen. Volgens de topo is dat de tweede lengte. Maar de eerste lengte is zo makkelijk, die telt niet.

De eerste echte lengte begint naast een soort grot. Vanuit die grot kun je de voorklimmer zekeren. Ik nam de eerste lengte enthousiast voor mijn rekening. Eenmaal om de hoek gestapt bleek het toch weer steiler te zijn dan vooraf ingeschat. De eerste 15 meter zijn net geen 90° (wel goed ingehakt) en de volgende 15 meter iets minder steil. Na 40 meter maakte ik stand aan een abalakov.

Terwijl Martin naklimt, komt de eerste van de twee Fransen bij me staan na zijn eerste abseil. Hij bouwt zijn eigen abalakov voor de tweede abseil, dus ik heb verder geen last van ze. Alleen gaat hun tweede man al verder met abseilen als het touw nog niet eens helemaal is doorgetrokken. Toen hij een eind onder ons hing kwam het touw boven ons muurvast te zitten. Met geen mogelijkheid kregen ze het los. Ik bood aan om het voor ze los te maken als ik er langs kwam.

Dat losmaken bleek makkelijker gezegd dan gedaan. De route loopt door een soort smalle kloof waarboven rotsblokken geklemd zitten. Het touw zat gewikkeld om losse stenen die op die rotsblokken lagen. Als ik daar aan zou trekken, dan zouden die stenen naar beneden vallen en de Fransen mogelijk raken. Via een omweg kon ik naar beneden klimmen en het touw loskrijgen. Iedereen weer blij.

Abseilen kun je dus het beste doen langs dezelfde weg waarlangs je omhoog geklommen bent, daar heb je de minste kans dat het touw vast komt te zitten. Verder is het een erg leuke route en zeker de atmosfeer van de tweede lengte.