Een aantal weken vertrokken er vier klimmers met dezelfde droom; het klimmen van een schitterende lijn op de grote zuidwand van de Denali, de hoogste berg van Noord-Amerika. Het besef dat er gisteren maar drie van hen zijn teruggekomen komt hard aan..

Tijdens het bekijken van de foto’s en filmpjes op mijn computer zie ik Jeroen, Sam en Joris in het basiskamp: lachend om een pruttelende brander en  druk bezig om de zoveelste expeditie maaltijd weg te werken. Joris en Sam die blij terug komen van de top en Jeroen en ik lachend en opgelucht op de top. Het straalt een en al plezier uit: we waren bezig onze droom te realiseren.

Zondag 8 juni: liggend in onze tent komen Joris en Sam ons gedag zeggen, ze vertrekken ’s morgens vroeg richting de West-rib om zo af te dalen naar de Cassin-graat. Nog half slapend geef ik ze een hand en zeg “veel plezier, doe voorzichtig”.

Drie dagen later krijgen we in het basiskamp het verschrikkelijke nieuws dat Joris is verongelukt… De dagen erna zijn gevuld met spanning, verdriet en onzekerheid, “gaat het de reddingsdienst lukken om Sam daar weg te krijgen?”. Nu zijn we thuis, Sam is veilig van de berg is gekomen en is weer terug bij zijn familie en vrienden. Nu is er tijd om na- en terug te denken, aan zowel de mooie als verdrietige en pijnlijke en moeilijke momenten..

[nggallery id=4]